Τούτων τας είκοσι δύο βίβλους αναγίνωσκε, προς δε τα απόκρυφα μηδέν έχε κοινόν. Ταύτας μόνας μελέτα σπουδαίως, ας και εν Εκκλησία μετά παρρησίας αναγινώσκομεν. Πολύ σου φρονιμώτεροι, και ευλαβέστεροι ήσαν οι απόστολοι, και οι αρχαίοι επίσκοποι, οι της Εκκλησίας προστάται, οι ταύτας παραδόντες. Συ ούν, τέκνον της Εκκλησίας ών μη παραχάραττε τους θεσμούς και της μέν Παλαίας Αιαθήκης, ως είρηται, τας είκοσι δύο μελέτα βίβλους: ας, ει φιλομαθής τυγχάνεις, εμού λέγοντος, ονομαστί μεμνήσθαι σπούδασον. Του νόμου μεν γαρ εισιν αι Μωσέως πρώται πέντε βίβλοι, Γένεσις, "Έξοδος, Λευϊτικόν, 'Αριθμοί, Δευτερονόμιον. Εξής δε, Ιησούς υιός Ναυή και το των Κριτών μετά της “Ρουθ βιβλίον έβδομον αριθμούμενον. Τών δε λοιπών ιστορικών βιβλίων; η πρώτη και η δευτέρα των Βασιλειών, μία πάρ' “Εβραίοις εστί βίβλος μία δε, και η τρίτη και η τετάρτη. Ομοίως δε παρ' αυτούς και των Παραλειπομένων η πρώτη και η δευτέρα, μία τυγχάνει βίβλος και του Έσδρα η πρώτη και η δευτέρα μία λελόγισται δωδεκάτη βίβλος η Εσθήρ. Και τα μεν ίστορικά ταύτα. Τα δε στιχηρά τυγχάνει πέντε, Ιώβ, και βίβλος Ψαλμών, και Παροιμίαι, και Εκκλησιαστής, και Ασμα ασμάτων επτακαιδέκατον βιβλίον. 'Επί δε τούτοις τα προφητικά πέντε των δώδεκα προφητών μία. βίβλος, και Ησαΐου μία, και Ιερεμίου μία μετά Βαρούχ, και Θρήνων, και Επιστολής είτα Ιεζεκιήλ και η του Δανιήλ, είκοστηδευτέρα βίβλος της Παλαιάς Διαθήκης.
Της δε Καινής Διαθήκης, τα τέσσερα μόνα Ευαγγέλια: τα δε λοιπά ψευδεπίγραφα και βλαβερά τυγχάνει. Έγραψαν και Μανιχαίοι κατά Θωμάν Ευαγγέλιον, όπερ ευωδία της ευαγγελικής προσωνυμίας επικεχρωσμένον, διαφθείρει τας φυχάς των απλουστέρων. Δέχου δε και τας Πράξεις των δώδεκα αποστόλων. Προς τούτοις δε και τας επτά, Ιακώβου, και Πέτρου, Ιωάννου, και Ιούδα καθολικής Επιστολάς επισφράγισμα δε των πάντων, και μαθητών το τελευταίον, τας Παύλου δεκατέσσαρας Επιστολάς. Τα δε λοιπά πάντα έξω κείσθω εν δευτέρων και όσα μεν εν εκκλησίαις μη αναγινώσκεται, ταύτα μηδέ κατά σαυτόν αναγίνωσκε, καθώς ήκουσας. Και περί μεν τούτων ταύτα.
PG 33, 497-501. Versio latina :
Harum lege libros duos et viginti, nihilque cum apocryphis habeto commune. Eos solos studiose meditare et versa, quos etiam in Ecclesia cum certa fiducia legimus ; multo prudentiores et religiosiores te erant apostoli, et veteres episcopi Ecclesiae rectores qui eos tradidere : tu ergo filius Ecclesiae cum sis, ne leges positas transverte. Et Veteris quidem Testamenti, ut dictum est, duos supra viginti libros meditare ; quos, si discendi studio teneris, nominatim, me recitante, memoriae infigere stude. Legis enim sunt primi quinque libri Mosis, Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri, Deuteronomium. Inde, Jesus filius Nave ; et Judicum liber, qui una cum Ruth septimus numeratur. Caeterorum vero historicorum librorum, Regnorum primus et secundus, unus est apud Hebraeos liber ; unus item, tertius cum quarto. Similiterque apud eos Paralipomenon primus et secundus, unus est liber : Esdraeque primus et secundus pro uno censetur. Esther duodecimus est liber : et hi quidem historici. Versibus scripti sunt quinque : Job, Psalmorum liber, Proverbia, Ecclesiastes, et Canticum canticorum, qui liber est decimus septimus. Sequuntur prophetici quinque ; duodecim prophetarum liber unus ; Isaiae unus; Jeremiae cum Barucho, Lamentationibus et Epistola, unus ; deinde, Ezechiel, et Danielis liber, Veteris Testamenti secundus supra vicesimum.
Novi autem Testamenti sunt quatuor dumtaxat Evangelia ; nam caetera falso inscripta sunt, et noxia. Scripserunt et Manichaei secundum Thomam Evangelium, quod evangelicae appellationis fragrantia coloratum, simpliciorum animas corrumpit. Suscipe et duodecim Apostolorum Acta ; et insuper, septem catholicas Epistolas, Jacobi et Petri, Joannis et Judae : deinde, quod omnibus est pro signaculo, et postremum est discipulorum opus Pauli quatuordecim Epistolas. Reliqua vero omnia extra in secundo [ac nullo] ordine habeantur : et quaecunque in ecclesiis non leguntur, illa neque privatim legas, sicut iam audisti. Ac de his quidem hactenus.